دلانه

بقچه نویس جایی است برای باز کردن سفره ی دلم!و هر آنچه دلم بخواهد که در دنیای واقعی مجال گفتنش را ندارم می نویسم.

کسی به پای این سفره دعوت نیست که اعتراضی کند از چنیش بی سلیقه ی آن

 راست گفتن تا خودت به یه دردی دچار نشی نمی تونی درکش کنی، 

عمق فاجعه رو فقط کسی میتونه بفهمه که تو عمقش باشه، 

کسی که دستش به جایی بند نیست...

کسی نمیتونه بفهمه چطور ممکنه بستنی طعم تلخی بده

و..........................

سعی نکن کسی که حال خرابی داره رو نصیحت کنی، 

بجای این حرفا باهاش هم دردی کن تو نمیتونی حال او را درک کنی!